در سال 2009 در ایندیانای امریکا مطالعه ای بر روی 155 معلم پیش دبستانی انجام شد. هدف این مطالعه بررسی نظرات این معلمان درمورد آسیب های جسمانی که در کلاس هایشان رخ می دهد و شیوه برخورد با آنها بود. از این معلمان پرسیده شد که چه آسیب های جسمانی بیشتر در کلاس هایشان رخ می دهد و علت اصلی رخ دادن چنین حوادثی چیست و مهمترین اقدام پیشگرانه برای مقابله با این حوادث چیست. همچنین اقدامات معلمان هنگام بروز چنین حوادثی سنجیده شد. نتایج این تحقیق می تواند برای کسانی که در پیش دبستانی ها و مهد کودک ها مشغول فعالیت هستند جالب باشد.
و اما نتایج تحقیق:
برای این سوال که مهمترین اقدام پیشگیرانه جهت جلوگیری از جراحات جسمانی چیست؟ 26 درصد نظارت نزدیک بر کودکان را عنوان کرده، 24 درصد فراهم کردن امنیت در کلاس، 23 درصد احتیاط کردن دانش آموزان، 17 درصد وضع و اجرا کردن قوانینی در کلاس، 7 درصد سرمشق دهی برای رفتار اجتماعی، و 3 درصد جلوگیری از فعالیت های حرکتی بزرگ در کلاس را عنوان کردند. همچنین معلمان هنگامی که جراحتی رخ می داد رفتارهای متفاوتی داشتند: 36.1 درصد ابتدا به کودک کمک می کردند. 15.5 درصد کودکان را دلداری و تسلی می دادند. 11.6 کودک را به پرستار مدرسه ارجاع می دادند و گزارش حادثه را می نوشتند. 10.3 در مورد دویدن و هل دادن اختار می دادند. 8.4 درمورد پیش آمدن جراحت برای دانش آموزان توضیحاتی می دادند. 6.5 درصد نیز نوع جراحت را بررسی می کردند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر