با سلام خدمت همگی
تعلیم و تربیت، برای من یک وظیفه بود نه یک سرگرمی و یا فعالیتی اجتماعی، وظیفه ی غنا بخشی به شبکه نت فارسی در حوزه تعلیم و تربیت. نمی دانم چقدر در این راه موفق بوده اما آمارها پس از 2 سال و نیم از تولد تعلیم و تربیت لبخند رضایتی بر چهره ام می نشاند. در تمام این مدت سعی داشتم که بهترین ها را بنویسم و نوشتنم بهترین باشد. خوشحالم که آنچه نوشتم به طور نسبی مقبول واقع شده است.
با این حال مدت ها است که احساسم این است که باید تعلیم و تربیت را ترک کنم و در عرصه محدودتر و مورد علاقه تری بنویسم. در این چند مدت متناسب با فعالیت هایم، وبلاگ نویسی من هم به حوزه گسترده ای مربوط می شد. از فلسفه تعلیم و تربیت گرفته تا روانشناسی انگیزش، برنامه ریزی درسی آموزشی و مهارت آموزی و...... البته این گستردگی خود نیازی بود تا وسعت انتخاب حوزه تحقیقاتی و مطالعاتی خودم را بیشتر کنم و با آگاهی بیشتری بتوانم انتخاب کنم. از مقالاتی که در حوزه انگیزش، یادگیری، روانشناسی و ادبیات، و فلسفه و... نوشتم بهتر توانستم علایق خودم را بشناسم. لذا از این به بعد سعی دارم که دایره مطالعات و تحقیقاتم را محدود تر کنم و به تاسی از آن وبلاگ نویسی من هم در حوزه محدود تری ادامه خواهد یافت.
در پایان بدین وسیله از تمامی کسانی که مرا در تعلیم و تربیت دنبال کردند، تعلیم و تربیت را لینک کردند، ایمیل زدند و ابراز لطف کردند سپاسگزارم. از این تاریخ به بعد پرونده وبلاگ نویسی با نام تعلیم و تربیت را می بندم چرا که احساس می کنم آنچه را که می توانستم در این حوزه بگویم و انجام دهم، گفتم و انجام دادم. دیگر وبلاگ نویسی با نام تعلیم و تربیت به پایان راه رسیده است. از این پس با نام روان شناسانه و در حوزه ای محدود تر که بیشتر بدان علاقه دارم می نویسم.
پس
سلامی دوباره با نام روان شناسانه
