امروز به این فکر می کردم که سرعت پایین اینترنت و عدم گردش آزاد اطلاعات، چه مضراتی می تواند برای یک جامعه داشته باشد. یک حساب کتاب سر انگشتی کردم که برایم جالب بود. برای همین تصمیم گرفتم که در اینجا آن را بنویسم.
اگر یک درصد جامعه ی ایران را نخبه فرض کنیم (فعالان علمی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و ....) حدودا هفتصد هزار نخبه در کشورمان ایران وجود دارد. البته این سوای آن عده ای است که خود را به طور قطع نخبه می دانند و ما حتی احتمال نخبه بودن آنها به ذهنمان هم خطور نمی کند. اگر یکی از مهمترین منابع اطلاعاتی و ارتباطی این نخبگان اینترنت باشد (که هست)، روزانه حداقل یک ساعت از وقت خود را در این دنیایی مجازی به سر می برند. ما فرض را بر یک ساعت می گذاریم (اگر چه عده ای بیش از اینها در دنیای مجازی جولان می دهند)، اگر در این یک ساعت، ده دقیقه از وقت هر نفر پرت شود. یعنی وقتی که صرف عبور از فیلترینگ و انتظار برای لود شدن صفحات و یا دانلود مطالب مورد نیاز صرف می شود. که با توجه به سرعت پایین اینترنت و فیلترینگ گسترده در ایران، این پرتی وقت طبیعی است. اگر کمی حساب کنید در هر ماه 300 ساعت از وقت هر یک نخبگان این مملکت پرت می شود یعنی 3600 ساعت در سال. اگر بپذیریم که هفتصد هزار نخبه در ایران هست (بدون احتساب آن عده که خود را نخبه می دانند)، آنگاه 3600 ساعت را باید در تعداد نخبه ها ضرب کنیم که می شود دو میلیارد و پانصد و بیست هزار دقیقه در سال، و به عبارتی چهل و دو میلیون ساعت در سال و باز هم به عبارتی دیگر یعنی یک میلیون و هفتصد و پنجاه هزار روز در سال و در آخر یعنی چهار هزار و هشتصد و شصت و یک سال در سال. یعنی در هر سال، 4861 سال از وقت نخبگان این مملکت به دلیل مشکلات اینترنت پرت می شود (البته این سوای وقت هایی است که در ترافیک، صفوف مختلف و..... پرت می شود)!!!!!
نخبگان با این وقت (4861 سال وقت خالص، مفید و کاری) چه کارهایی می تواند بکنند؟ اگر فرض کنیم که یک نخبه در هر دو ساعت بتواند یک صفحه متن زبان انگلیسی و یا هر متن غیر فارسی را به زبان فارسی ترجمه کند، آنگاه با این وقت پرت شده (4861 سال وقت خالص، مفید و کاری) در یک سال می شود 21 میلیون صفحه از متون مختلف را ترجمه کرد!!!!! به عبارتی ما داریم هر سال 21 میلیون صفحه از علوم، دانش و تجارب سایر ملل را (که به زبان فارسی می تواند ترجمه شود) پرت می کنیم. کارمان بی شباهت به کتاب سوزی های اقوام مهاجم نیست.
تمام این فجایع تنها در یک سال رخ می دهد و ما هرسال باید بگوییم دریغ از پارسال چرا که اگر امسال حدود 5 هزار سال از وقت نخبگانمان تلف شود، سال دیگر جمعاً ده هزار سال از وقت نخبگانمان را تلف کرده ایم و همینطور الی آخر.
آیا اگر مشکلات اینترنت برطرف شود آیا می توان از این همه وقت گرانقدر این استفاده ها را کرد یا تنها در فرضیات این کار ها شدنی است؟
با اعتقاد راسخ می گویم این کار شدنی است اگر:
«وقت ارزش خودش را بیابد و برایش برنامه ریزی کنیم»
اما گویی در اینجا تنها چیزی که ارزش ندارد وقت است.
