اخلاق علمی

بیش از یک سال و نیم است که روی اعتبار یابی یک پرسشنامه چند بعدی در حیطه دینداری دارم کار می کنم. به همایش که رفته بودم انتظارم این بود که بتوانم درآنجا کسی را بیابم که بتواند با نرم افزار SAS کار کند و مرا درانجام تحلیل های مربوطه راهنمایی کند، امامتاسفانه چیزی عایدم نشد. با دو نفر از دانشجویان دکتری روانسنجی که صحبت کردم چیزی از این نرم افزارنمی دانستند و بایک موسسه هم که کارش انجام فصل چهارم پایان نامه ها بود؟! تماس گرفتم اما باز هم چیزی عایدم نشد. اینکه چرا باید وضعیت علم و تحقیقات در کشور ما اینگونه باشد و یک محقق چه مرارت هایی را باید تحمل کند به جای خودش، اما چیزی که مرا بیش ازهمه آزار داد سخن دانشجویی بود که مرا به داده سازی دعوت کرد. خیلی با جسارت و بی احساس عیب و عاری به رویم نگاه کرد وگفت: «چرا خودت را دردسر می دهی و داده سازی نمی کنی». تندی نگاهم وی را متوجه اشتباهش کرد اما چه فایده. او که به گفته خودش با این روش تا به حال شش مقاله نوشته وحتی فردی را هم با کمک دوستانش به مرتبه استادیاری رسانده بود، نیازی نمی دید که اخلاق علمی را رعایت کند. یک لحظه با خودم فکرکردم که در کجای دنیا ایستاده ایم و داریم به کجا می رویم؟